Os excesos da carne / The excesses of the meat

Despois de moito sen publicar, comezarei outra tanda de publicacións; máis curtas, e con maior compoñente en imaxe. Esta adícolla a unha das mulleres que ten unha xenial mistura entre feminidade, destrucción e sofisticación.

Beth Ditto, cunha voz potente, utiliza a súa imaxe de obesidade para crear o que moitos catalogaron de ‘’provocativo ou insultante’’ que non é máis que unha xenialidade dunha grande do Pop-rock-punk, que mostra unha imaxe fermosa e moi sensual. A case prohibición de modelos obesas non é máis que un cliché que non comprende a disversidade.

Adorable muller enfrascada en moitas loitas feministas e LGTB que hoxe dámoslle unha pequena homenaxe

After some time without any publication, I’ll begin another batch of publications, shorter, and greater component in picture. This one is for a woman who has a great mix between femininity, sophistication and destruction.

Beth Ditto, a powerful voice, use her image of obesity to create what much people classified of ‘’insulting'' and ''provocative''. What really is a genius of a great pop-punk-rock, which shows a beautiful image and very sexy. The almost ban of obese models is a cliché that does not understand the diversity.

A lovely woman who collaborates in many feminist struggles and LGTB, and we give a small tribute today.

Iconoloxía persoal (I) / Personal Iconology (I)

E neste post trataremos a iconoloxía personal, é dicir, aqueles referentes icónicos que representan certos aspectos da nosa personalidade.

As persoas interesadas nos campos da arte ou da imaxe, teñen certos referentes a este tema, pois todos temos por exemplo, unha carpeta de imaxes nos nosos arquivos, ás veces centas, e de moi diferente categoría. Eu de feito cóntoas por centos, encántame ver tumblrs, Facebook, blogs e demáis, e ir collendo esas que por algo, gústanche ou identifícante.Grazas as xeniales redes sociales agora podemos ter unha foto de perfil, isto, permítenos identificarnos e retratarnos con realidades abstractas ou diferentes, pero que ás veces defínente perfectamente.

Por iso a elección dunha simple imaxe no Facebook éche máis un proceso de autocoñecemento e reflexión que un simple feito ao chou.

Aquí vos deixo algúns iconos ou imaxes que pola súa forza ou identidade deixáronme, petrificao ti!

And we will work about the personal icons in this post, that is, those references which represent some aspects of our personality.

People who is interested in art or in the picture, they should have some references. Because all of us have a folder with a lot of pictures, sometimes, so much pictures, with different topics. And me, as example, I’ve got around hundreds, taken from facebook, tumblrs, blogs or some WebPages. Because you take them because… you like them!.

Thanks to the new mass-medias, we can choose a profile picture, this fact help us to identify ourselves with some abstract and different realities, and they define us perfectly.

So, that’s why the choice of the simple profile picture for Facebook, is more a process about auto-knowledge and reflexion than a simple fact.

Here I leave you some of my images that are close to my identity.

A arte éche ben mitómana. (II) / Art is quite mythomaniac. (II)

E se estamos de grandes estandartes de certos aspectos; podemos referirnos a eses iconos, que deixan un gran treito entre a súa fama e a súa bondade. Falamos especificamente  do réxime nazi, pois foi unha parte desencadéante de certos escándalos agradecidos coa popularidade.

Dalí, referíase a espalda de Hitler dunha maneira bastante erótica, eloxiando as súas características anatómicas. Claramente isto fixo que o home perdese as súas poucas oportunidades de integrarse no movemento surrealista, altamente politizado.

Coco Channel, un gran icóno, referencia de elegancia, e de facerse a si mesma. Explicou moi cortesmente as súas relacións de alcoba con certos mandatarios nazis cunha frase de facebook. ´´O meu corazón e francés, pero o meu coño internacional ``.

E así chegando o final deste segundo post lembremos o último caso de loubanza ao nacionalsocialismo. O señor Galliano, xibraltareño, deseñador da casa Dior, que en máis dunha ocasión arrimouse a Hitler, o que lle serviu o seu emprego, e que agora mesmo este vivindo unha das súas maiores crises.

Polo tanto… A utilización de subersivos as veces éche ben gustoso para crear un mito ou faladurias. Pois que é a arte senón faladurias?

Que pensades disto? Simple tontería, ou algún vínculo ideolóxico?

And if we are talking about examples of some aspects, We should refer to the icons in which there’s a long distance between their popularity and their goodness. We are talking about totalitarian systems exactly, because they have been a part of some controversies very popular in the arts fields.

Dalí expressed in a very erotic way his fascination about the Hitler’s shoulders, praising his anatomical characteristics, In this fact Dali lost all the possibilities to join to the surrealist movement, highly politicized.

Coco Channel, big icon and reference about smartness, and development. She explained very politely his relationships with some heads of state from Nazis government, in a style suitable for a ''facebook sentence'' '' My heart is French, but my pussy is international''. And ending this second post, the last episode of love with the National Socialism, the mister Galliano, from Gibraltar, designer from Dior. He sometimes approaches to Hitler in some comments, and he has mentioned him. This made lose his job, and nowadays, he is living in one of the most horrible moments of his career.

So… The use of  subversive content It's really grateful to create a myth, an icon or a gossip, And what is the Art more than gossips?

And... What do you think? Is it just some noise? Or some ideology?

http://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-12611891

A arte éche ben mitómana. (I) / Art is quite mythomaniac. (I)

Fai uns dias atopín un ranking sobre os artistas máis representativos das artes, encabezando a lista está; o artista pop, Warhol, Picasso, Nauman ou Cindy Sherman. A maioría deles moi temperáns se comparamos o longo percorrido da historia da arte.

O máis interesante, e que existen un grupo moi restrinxido dos icónicos, e un cento dos que coñecemos ben pouco ou nada. ¿Que ten pois ese GRANDE que non ten o pequeno?.

Quizais unha herdanza biolóxica axudaría, unha boa situación socioeconómica...

Ou quizais unha sociedade famélica de grandes creadores e exemplos. Pois tamén pode ser que non sexa tanto no que este GRANDE nos aporte, senón canto nos desexamos tal grandiosidade…

E se engadimos a todo isto,  que o icónico muda tan rápido como a sociedade modela os seus obxectivos e valores, e que as súas vidas, como artistas, teñen que levar un confín de avatares e problemas, pois temos xa o mito perfecto do artista. Xa sexa, conceptual, romántico ou nihilista, en todos eles son creados ou escollidos  por un patrón de; excentricidade, inconformismo e singularidade.

Botádelle unha ollada !

http://www.artfacts.net/index.php/pageType/ranking/paragraph/4/lang/1

I found a link that talks about the most representative artists some days ago, in the top of the list; it's the pop artist Warhol, Picasso, Nauman or Cindy Sherman. Most of them are quite contemporary, if we compare with the long path of the history of art.

But the most interesting thing, it exists a very strict group called as ''iconic'', and then, there’re a lot of them that we don’t care. So what has the BIG artist that the others don’t have?.

Maybe a biological heritage would help him, or a good socio-economical situation.

Or maybe a hungry society of big talents and creators. Because it could be possible than the BIG one is not so genius, how we really need a gorgeous creativity example….

And if we think the iconic style changes so fast, as the society modifies the goals and the values. And that their lives as artists should be the opposite to safe and sound, so we’ve got the perfect myth of the artist. And we don’t care about the genre of these ones, it could be conceptualist, romanticist or nihilist, but they are created or chosen by the same pattern; eccentricity, nonconformity and singularity.

Take a look!

http://www.artfacts.net/index.php/pageType/ranking/paragraph/4/lang/1